top of page

Το 1994 αποφασίστηκε η κατασκευή του LHC και τα επόμενα χρόνια 4 πειράματα έλαβαν την επίσημη έγκριση για την κατασκευή τους σε αυτόν. Το ALICE, ATLAS, CMS, CHCb.

 

Ο Επιταχυντής αναπτύσσεται σε έναν υπόγειο κύκλο μήκους 27 χλμ. στα σύνορα Ελβετίας – Γαλλίας. Αυτή η διάταξη επιτρέπει στα πρωτόνια, να  επιταχυνθούν και να αποκτήσουν την ταχύτητα, που τα επιτρέπει όταν συγκρουστούν μεταξύ τους να σπάσουν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι επιστήμονες μπορούν να καταλάβουν, αν αυτά αποτελούνται από μικρότερα σωματίδια και τι είδους ενέργεια περιέχουν. Έτσι κατανοούν καλύτερα την ύλη.

 

Στον επιταχυντή όταν δυο δέσμες συγκρούονται η ενέργεια της σύγκρουσης  είναι το άθροισμα των ενεργειών δυο δεσμών. Μια δέσμη της ίδιας ενέργειας που χτυπά έναν καθορισμένο στόχο, θα παράγει μια σύγκρουση με πολλή λιγότερη ενεργεία.

 

 Αυτό που κάνει τον LHC τόσο ξεχωριστό είναι το γεγονός πως τα ιόντα που προπορεύονται έχουν πολλά πρωτόνια και μαζί αποδίδουν ακόμη μεγαλύτερη ενεργεία λόγω της σύγκρουσης αυτής. Κάτι που δεν έχει επιτευχτεί ακόμα σε οποιοδήποτε εργαστήριο.

 

Η ενεργειακή πυκνότητα και  η θερμοκρασία που πρέπει να διατίθενται κατά τις συγκρούσεις στον LHC είναι παρόμοιες με εκείνες που υπήρχαν λίγες στιγμές μετά το Bing Bang. Mε αυτόν τον τρόπο οι φυσικοί ευελπιστούν να ανακαλύψουν πως το Σύμπαν εξελίχθηκε.Το σύμπλεγμα που επιταχυντή στο CERN αποτελείται από διαδοχικές μηχανές με ολοένα και υψηλότερες ενέργειες. Το τελευταίο κομμάτι αυτής της αλυσίδας είναι ο LHC, όπου κάθε δέσμη σωματιδίων επιταχύνεται μέχρι την ενέργεια ρεκόρ των 7tev.

 

 

Μέγας Επιταχυντής Αδρονίων (LHC)

bottom of page